Goddank dat ik een hoge bloeddruk heb!

Gister belde ik voor de uitslagen van mijn bloed- en urineonderzoek van woensdag. Ik heb me wel eens zieker gevoeld tijdens mijn zwangerschap dus ik had niet verwacht dat ik dezelfde avond nog in het ziekenhuis zou zitten. Er zaten nog steeds eiwitten in mijn urine en de dienstdoende vk vetrouwde het niet. Ik moest me vanavond nog melden. Dat was een tegenvaller zeg! Zo ziek voelde ik me niet.

Ik kreeg weer de standaardonderzoeken. Na de CTG werd er verteld dat ik, als het niet vanavond al was, 'een bedje kreeg'. NEEEEE!! Tenzij ik een blaasontsteking zou hebben wat de eiwitten zouden kunnen verklaren en de uitslagen niet anders zijn dan die van woensdag. Het bloedprikken was trouwens verschrikkelijk. Na een aantal pogingen, waaronder al 2 in mijn hand heeft ze het uiteindelijk met een vlindernaaldje voor elkaar gekregen. En toen was het wachten op de uitslag. En wachten. En nog meer wachten. Wat zenuwslopend. Ik heb nog nooit zo hard gehoopt op een blaasontsteking.

De uitslag: ik heb een lichte blaasontsteking heb en mijn bloeddruk naar 150/90 is gekropen. Ze maken zich zorgen om de onrust in mijn buik. Ik blijk heel vaak harde buiken te hebben. Het kan zijn dat mijn blaasontsteking dit prikkelt, maar omdat deze heel licht is zijn ze bang dat dat niet de oorzaak is maar dat mijn lichaam zoiets heeft van: genoeg met die zwangerschap ik ben op, het kindje kan komen.

Ik mocht toch naar huis, omdat mijn lichaam van zichzelf al gewend is aan een hoge bloeddruk en daarom niet zo heftig reageert als bij vrouwen die dat niet hebben. GODDANK VOOR MIJN HOGE BLOEDDRUK! Ik was mentaal totaal nog niet voorbereid op het feit dat ik in het ziekenhuis zou moeten blijven slapen.

Dan ga ik zo maar mijn tasje inpakken voor het geval dat.....